ပွဲကြီးပွဲကောင်းတွေမှာ ရီးရဲလ်မက်ဒရစ်အသင်းကို ကြည့်လိုက်ရင် တော်တော်လေး စိတ်ပျက်ဖို့ကောင်းတယ်။  အရင်တုန်းက ပွဲကြီးပွဲကောင်းတွေဆို ရီးရဲလ်မက်ဒရစ်ပဲဆိုတာ လူတိုင်းသိတာပဲ။  ဖိအားများများ ပေးလေလေ၊ သူတို့က ပိုကောင်းလေလေပဲ။  ဒါပေမဲ့ ဒီရာသီမှာတော့ အဲဒီပုံစံတွေ ပျောက်သွားပြီလားလို့ ထင်မိတယ်။  အန်ဆယ်လော့တီရဲ့ ကစားသမားတွေဟာ အရေးကြီးတဲ့ပွဲတွေမှာ တကယ်ကို ရုန်းကန်နေရတာဗျ။  ဒါဆိုရင် သူတို့ရဲ့ စွမ်းဆောင်နိုင်မှုအပေါ် မေးခွန်းထုတ်ရတော့မယ် မဟုတ်လား။

အစကတော့ ဘာစီလိုနာကို လေးဂိုးပြတ် ရှုံးတာနဲ့ စတာပဲ။  အဲဒီပွဲက ရီးရဲလ်မက်ဒရစ် ဘယ်လောက်အထိ အခြေအနေဆိုးနေလဲဆိုတာ ပြလိုက်သလိုပဲ။  အရင်က ဒီလိုပွဲတွေ ရှုံးဖူးပေမဲ့ ဒီတစ်ခါလောက် ဆိုးဆိုးရွားရွား ရှုံးတာတော့ မရှိဖူးဘူး။ ယာမဲလ်ရဲ့ ဂိုးလှလှလေးကို ကြည့်လိုက်လေ။  ဘာစီလိုနာက မြန်မြန်ဆန်ဆန်နဲ့ ဖိဖိစီးစီး ကစားတော့ မက်ဒရစ်တို့ လိုက်မကစားနိုင်ဘူး ဖြစ်နေတာ။  အရင်တုန်းက ဂန္ထဝင်ပွဲတွေဆို မက်ဒရစ်က လွှမ်းမိုးထားတာလေ၊ အခုတော့ ဘယ်ရောက်သွားပါလိမ့်။

တကယ်တော့ သတိပေးသံတွေက ရာသီအစကတည်းက ကြားနေရတာ။  ဥရောပစူပါဖလားတော့ နှစ်ဂိုး ဂိုးမရှိနဲ့ နိုင်လိုက်သေးတယ်။  ဒါပေမဲ့ အဲဒီနောက်ပိုင်းမှာ ထိပ်သီးအသင်းတွေနဲ့ တွေ့တိုင်း မက်ဒရစ်တို့ အတော်လေး ရုန်းကန်ရတယ်။စက်တင်ဘာလတုန်းက အက်သလက်တီကိုနဲ့ တစ်ဂိုးစီ သရေကျတာလည်း ကြည့်ဦးလေ။  အဲဒီပွဲက မက်ဒရစ်တို့ ယုံကြည်မှုရှိရှိ ကစားနိုင်ခဲ့တာမှ မဟုတ်တာ။  ကံကောင်းလို့ အမှတ်တစ်မှတ် ရလိုက်တာပဲ။  နောက်ပြီး အောက်တိုဘာလ ချန်ပီယံလိဂ်ပွဲမှာ လိုင်လီနဲ့ ကစားတာလည်း ကြည့်ဦး။ ဘောလုံးကို ပိုင်ဆိုင်မှုအသာစီးရတယ်၊ အချက်အလက်တွေကလည်း မက်ဒရစ်ဘက်ကို ရောက်နေတာ။  ဒါပေမဲ့ တကယ့်လက်တွေ့မှာ မက်ဒရစ်တို့ ဘာမှ ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်းမရှိဘူး။  ပွဲကို ဘယ်လို စီမံခန့်ခွဲရမလဲ၊ ဘယ်အချိန်မှာ ထိန်းချုပ်ရမလဲဆိုတာကို မသိတော့ဘူးလား မသိဘူး။

အောက်တိုဘာလ ဒေါ့မွန်ကို ငါးဂိုး နှစ်ဂိုးနဲ့ နိုင်တာတော့ ရလဒ်ပိုင်းအရ ကောင်းတာပေါ့။  ဒါပေမဲ့ တကယ်တမ်းကြည့်ရင် မက်ဒရစ်ရဲ့ အားနည်းချက်တွေကို ဖော်ပြနေတာပဲ။  ရုန်းကန်နေရတဲ့ ဒေါ့မွန်ကိုတောင် နှစ်ဂိုး အရင်ပေးလိုက်ရသေးတယ်။  ဗင်နီစီယက်စ် တစ်ယောက် ကောင်းလို့သာ ပွဲကို ပြန်လှန်နိုင်တာ။  မက်ဒရစ်တို့ အလွယ်တကူ ဂိုးပေးလိုက်ရတာကို ကြည့်ရင် ခံစစ်ပိုင်းနဲ့ ဖွဲ့စည်းပုံပိုင်းမှာ ပြဿနာတွေ ရှိနေတယ်ဆိုတာ သိသာတယ်။

နောက်ဆုံးတော့ ဂန္ထဝင်ပွဲကြီး ရောက်လာရော။  မက်ဒရစ်တို့ အားခဲထားတဲ့ ကစားသမားသစ် အမ်ဘာပေကို အားကိုးလို့ မရခဲ့ဘူး။  သူ့အတွက်တော့ အိပ်မက်ဆိုးပဲဗျ။  ပြင်သစ်သားလေးက အသင်းနဲ့ အံမဝင်ဘူး ဖြစ်နေတယ်။  ဘာစီလိုနာရဲ့ ခံစစ်က သူ့ကို အမြဲတမ်း ဘောလုံးလွတ်ရပ်နဲ့ ဖမ်းမိနေတယ်။  

မက်ဒရစ်ရဲ့ ခံစစ်ကိုလည်း ဘာစီလိုနာ တိုက်စစ်က ဆုတ်ဖြဲပစ်လိုက်တာပဲ။  လေးဂိုးပြတ် ရှုံးလိုက်ရတာက မက်ဒရစ်ရဲ့ ယုံကြည်မှုကို ထပ်ပြီး ထိုးနှက်လိုက်သလို ဖြစ်သွားတယ်။  အဲဒီပွဲပြီး တစ်ပတ်အကြာမှာ မီလန်ကို အိမ်ကွင်းမှာ သုံးဂိုး တစ်ဂိုးနဲ့ ရှုံးတာလည်း ကြည့်ဦး။  အန်ဆယ်လော့တီဆို တော်တော်လေး စိတ်ပျက်နေတာ မြင်သာတယ်။

ပိုဆိုးတာက ချန်ပီယံလိဂ် အန်းဖီးလ်ပွဲပဲ။  အဲဒီပွဲကတော့ မက်ဒရစ်အတွက် ပြောစရာတောင် မရှိတော့ဘူး။  လီဗာပူးက သာလွန်းတယ်။  နှစ်ဂိုး ဂိုးမရှိနဲ့ သက်သက်သာသာ အနိုင်ရသွားတယ်။  အဲဒီမှာတင် မက်ဒရစ်တို့ ပွဲကြီးပွဲကောင်းတွေမှာ မရှုံးနိုင်ဘူးဆိုတဲ့ အဟန့်အတားကြီး ပျောက်သွားပြီဆိုတာ ထင်ရှားသွားတာပဲ။

သမိုင်းကို ပြန်ကြည့်ရင် ရီးရဲလ်မက်ဒရစ်ဆိုတာ ခက်ခဲတဲ့အချိန်တွေမှာ ပိုပြီး ထွန်းတောက်တဲ့အသင်း။  ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အနိုင်ရအောင် လုပ်တတ်တဲ့အသင်း။  မန်စီးတီးတို့၊ ချဲလ်ဆီးတို့၊ ပီအက်စ်ဂျီတို့ကို နိုင်ခဲ့တာတွေ ကြည့်လေ။  ချန်ပီယံလိဂ်မှာဆို သူတို့က တကယ့်ကို မဖြစ်နိုင်တာတွေကို လုပ်ပြနိုင်တဲ့အသင်းလို့ လူတွေက ထင်နေကြတာ။  ရှုံးရင်တောင် သူတို့ရဲ့ စိတ်ဓာတ်နဲ့ ယုံကြည်မှုကို ဘယ်သူနဲ့မှ ယှဉ်လို့မရဘူး။ 

 အသင်းမှာ "အရှိန်အဝါ" တစ်ခု ရှိတယ်လို့ ပြောလို့ရတယ်။  အဲဒီအရှိန်အဝါနဲ့ပဲ မဖြစ်နိုင်တာတွေကို ထပ်ခါထပ်ခါ လုပ်ပြနိုင်တာ။  ဒါပေမဲ့ ဒီရာသီမှာတော့ အဲဒီအရှိန်အဝါတွေ မှေးမှိန်နေပြီလားလို့ ထင်မိတယ်။ အန်ဆယ်လော့တီဆို ပုံမှန်ဆို တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပဲလေ။  အခုတော့ မခံနိုင်တော့ဘူး။  မက်ဒရစ်ရဲ့ စည်းလုံးညီညွတ်မှုနဲ့ ကျစ်လျစ်မှု လျော့နေတယ်ဆိုတာ ဝန်ခံလိုက်ရပြီ။  အရင်တုန်းက ဘယ်သူ့ကိုမှ မကြောက်တဲ့အသင်းက အခုတော့ ပွဲကြီးပွဲကောင်းတွေမှာ အားနည်းနေတာ။  ဒါက တကယ်ကို မဖြစ်သင့်တာပဲ။

ကဲ ရာသီကလည်း တဖြည်းဖြည်း ကုန်တော့မယ်။  မက်ဒရစ်တို့ သူတို့ရဲ့ မူလပုံစံကို ပြန်ရှာရတော့မယ်။  ပွဲကြီးပွဲကောင်းတွေမှာ ရီးရဲလ်ဆိုတဲ့ နာမည်ကို ပြန်ယူရတော့မယ်။  လာမယ့် မန်စီးတီးနဲ့ပွဲက အန်ဆယ်လော့တီတို့အတွက် အလှည့်အပြောင်း ဖြစ်နိုင်မလား။  ဖိအားတွေကလည်း တိုးလာနေပြီ။  မေးခွန်းကတော့ ဒါပဲ။  ရီးရဲလ်မက်ဒရစ်တို့ သူတို့ရဲ့ ပွဲကြီးပွဲကောင်း စိတ်ဓာတ်ကို ပြန်ရနိုင်မလား၊  ဒါမှမဟုတ် တစ်ခါမှ မဖြစ်ဖူးတဲ့ ပွဲကြီးမတိုးတဲ့အသင်း ဖြစ်သွားမလားဆိုတာ စောင့်ကြည့်ရတော့မယ်။